Het was een ingeving. Ik stond met mijn puber in boekhandel De Omslag in Delft. De 18-jarige snuffelde bij de kasten met de Engelstalige boeken naar interessante titels, ik dwaalde rond, niet op zoek naar iets specifieks.
Dat komt: bij elke boekwinkel die ik inga wil ik minimaal één boek kopen. Daarom ga ik niet altijd naar binnen, ook al hoor ik de boeken van een afstandje naar me roepen. Maar nu was ik binnen en ik stond open voor alles.
Mijn oog viel op een kast met jeugdboeken. Ik zag een roman staan van wie ik de auteur wel kende maar het boek niet. De auteur was Thea Beckman, bekend van haar klassieker Kruistocht in spijkerbroek. De titel van het boek was Het helse paradijs.
Op de achterflap van het boek, dat zwaar in mijn hand lag (hardcover, meer dan 400 pagina’s), las ik dat ik het tweede deel van een trilogie vasthad. Er ging mij een lichtje op. Van die driedelige serie had ik ooit het eerste deel gelezen, realiseerde ik me.
Thule – het land waarover deel één ging – herinnerde ik me nog levendig: een land waar onder vrouwelijk leiderschap een paradijselijke samenleving was ontstaan. Je zou het een een utopie kunnen noemen: geen wapens, geen oorlog, geen strijd. In ruil: vrede, leven met de natuur en harmonie.
Het had behoorlijk indruk gemaakt: ik wist nog hoe ik had genoten van de fantasiewereld waarin vrouwen aan het roer staan. Terwijl het toch decennia geleden was dat ik het boek las. Vluchtig las ik over het verhaal van dit tweede deel, maar eigenlijk meer uit gewoonte dan uit noodzaak. De keuze van de dag was al kraakhelder. Dit boek ging mee naar huis.
Thea Beckman stelde me niet teleur. Sterker nog, ik genoot enorm van de beschrijvingen van de idyllische maatschappij, gezien vanuit Kilian, een jonge man uit het Badense Rijk. In zijn wereld hebben de mannen juist de macht in handen. De jonge taalkundige moet mee als de dictator van zijn land Thule willen veroveren vanwege de vermeende bodemschatten. Het is zijn taak contact te leggen met de bevolking.
Gniffelend las ik over de avonturen van Kilian. Met de militaire operatie van zijn landgenoten loopt het slecht af. De oorlogszuchtige mannen met al hun kanonnen en geweren kunnen niet op tegen het geweldloze verzet van de Thulenen. Keer op keer zijn die de militairen te slim af. De mannen blijken bovendien niet opgewassen tegen de ruige natuur, terwijl de Thulenen juist leven met de natuur. Wat ze missen in technologie maakt hun relatie met de dieren, de planten en het weer meer dan goed. Het complete leger gaat uiteindelijk ten onder.
Lezen over geslaagd vrouwelijk leiderschap was een genot, maar dat was niet de enige reden dat ik terstond besloot meer jeugdboeken en meer romans te gaan lezen. Hoera fictie. Het afgelopen jaar laafde ik me aan een karrevracht boeken over ondernemen, over marketing, over slim werken. Bijna allemaal inspirerende boeken. Maar bij het lezen van Het helse paradijs kwam het gevoel terug dat ik instinctief herkende van vroeger. Het pure leesplezier. Wegvluchten naar een andere wereld. Opgaan in de gedachten en gevoelens van personages. Ik herontdekte hoe lief ik fictie heb. Daarom dit jaar: meer (jeugd)romans op mijn leeslijst. Lezen is en blijft magisch. Op naar deel drie uit deze reeks.
Kinderen van moeder Aarde en Het helse paradijs Kruistocht in spijkerbroek